றியாஸ் குரானா

பதாகை –  கேட்கப்பட வேண்டிய முக்கியமான கேள்விகள் அனைத்தையும் கேட்டுவிட்டது போல் இருக்கிறது. இதுவரை இதைப் பேசியிருக்கிறோமா பாருங்கள் – கதை, கவிதை, கட்டுரை என்று எழுத்துப்பணியே ஒரு விளிம்புக்குப் போய்விட்டச் செயல்பாடாகத் தெரிகிறது, எங்கும் எத்தகைய தாக்கமும் ஏற்படுத்துவதாகத் தெரியவில்லை. இது தவிர, கவிதையே மொழியைப் புதுப்பிக்கிறது என்று சொல்கிறார்கள். உண்மையில் இன்று மொழியின், எழுத்தின் இடம்தான் என்ன?

றியாஸ் குரானா – எழுத்துப் பணி என்பது ஒருபோதும் விளிம்பு நிலைக்குச் சென்றுவிடாது என்றே கருதுகிறேன். நாம் சிந்திப்பதே மொழியால்தான், ஆக மொழியாலான எந்த நிகழ்வுகளும் விளிம்பு நிலைக்குச் சென்றுவிடாது. அப்படிச் செல்லுமானால், நாம் சிந்திப்பதை நிறுத்திவிட்டோம் என்றுதான் அர்த்தம். ஆனால் குறித்த வகையான எழுத்து விளிம்பு நிலைக்கு போக வாய்ப்புள்ளது. விளிம்பு, என்றும் மையம் என்றும் நாம் பேசவும், அதன் அரசியல் உள்ளீட்டை முதன்மைப்படுத்தவும் பின்நவீன கருத்து நிலைகளே நமக்கு உதவின. இந்த மையம் விளிம்பு என்பது எதிர் எதிர் நிலைகளில் வைத்துப் புரிந்துகொள்ளப்பட வேண்டியது என்றும், விளிம்பின் பக்கம் சாய்வாக கரிசனம் கொள்ள வேண்டும் என்றும் அது தூண்டியது. ஆனால் எழுத்தைப் பொறுத்தவரை அப்படி இல்லை. அது ஒரு போதும் விளிம்பு நிலைச் செயற்பாடு அல்ல. (more…)

றியாஸ் குரானா

நாங்கள் வந்து பார்த்ததிலிருந்து,
கனவுக்குள்ளே அதிக நேரம் காத்திருக்கிறார்
மிகத் தொலைவுக்கு அப்பால்
மீண்டும் அந்த தெரு தொடங்கலாம்
கீழே தண்ணீர்
வேறு எதுவும் அங்கில்லை
கூப்பிட்டேன்
கனவிலிருந்து திரும்பி வருகிறார்.
கனவில் வந்தவர்,
உங்கள் அனைத்துக் கனவிலும்
தானே நடிக்க விரும்புவதாகவும்
அனுமதி தரும்படியும் கேட்டுக்கொண்டார்
பிறகு அவரோடு பேச இருக்கிறேன்.

கனவில் நடிக்க ஆள் தேவை.

ஒரேயொரு நிபந்தனை
இதற்கு முன் நடித்த கனவுகளில்
ஏதாவதொன்றை
நடித்துக் காட்ட வேண்டும்.
அதுவும், பெண்ணின் கனவு என்றால்
முன்னுரிமை வழங்கப்படும்.

நடுவர்களாக இருப்பவர்களை
விரைவில் அறிவிப்பேன்.

நடுவர்கள் தேவை.

றியாஸ் குரானா

பதாகை – தமிழில் நீண்ட கவிதைகளைப் பார்ப்பது அரிதாக இருக்கிறது. அதிலும் குறிப்பாக கதை சொல்லும் கவிதைகளைப் பார்க்க முடிவதில்லை. ஒரு காலத்தில் எல்லா கதைகளும் செய்யுள் வடிவில்தான் வந்திருக்கின்றன, இப்போது அப்படி ஒரு கவிதை எழுதப்பட வாய்ப்பே இல்லை போலிருக்கிறது. ஆங்கிலத்தில்கூட விக்ரம் சேத் மரபார்ந்த sonnet வடிவ கவிதைகளைக் கொண்டு கதை சொன்னார், சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு. இனி கதைகள் கவிதை வடிவில் சொல்லப்படும் சாத்தியமிருக்கிறதா? தற்போதைய தமிழ் அழகியலில் இதற்கும் இடமுண்டா?

றியாஸ் குரானா –ஒற்றைக் கேள்விபோல தோற்றமளிக்கும் பல கேள்விகளின் கூட்டிணைவான கேள்வியே இது. ஆயினும் இந்தக் கேள்வி கடந்து வந்த தமிழின் குறித்த ஒரு இலக்கிய மனநிலையை கவனப்படுத்துகிறது. வரலாற்றின் ஏதோவொரு கட்டத்தில் தமிழ் இலக்கியம் தன்னை இயக்கத்தில் வைத்திருந்த கவிதை மனம் என்ற ஒரு முறைமையை பற்றி, அதைக் கடந்து வெகுதாரம் கடந்துவந்த நிலையில் சிந்தித்துப்பார்க்க தூண்டுகிறது. இப்படியான தூண்டுதல்களைத் தரும் கேள்விகளை உருவாக்கி அதற்கு பதில் சொல்ல முயற்சிக்காது போனால், நமது கவிதையை எப்படி வழிநடாத்திச் செல்லுவது என்ற சிக்கலில் விழுந்துவிட வாய்ப்புண்டு. கவிதை குறித்து விவாதிக்க வேண்டிய தேவையை இந்தக் கேள்வி உருவாக்கிவிடுகிறது. இந்தக் கேள்வி தனிப்பட்ட ஒருவரின் தற்செயலான ஒரு கேள்வி என்று எடுத்துக்கொள்ளும் நிலையைக் கடந்திருக்கிறது. அனேகமாக இன்றுள்ள அனைவரும் பெருகியிருக்கும் நமது கவிதைகளிடத்திலிருந்து தப்பிக்கவே விருமபுகின்றனர். அவ்வளவு சலிப்பை நமது இன்றைய நவீன கவிதைகள் ஏற்படுத்தியிருக்கின்றன. (more…)

றியாஸ் குரானா

தனது படுக்கையறையில்
ஒரு பெரிய வெற்றுத் திரையை விரிக்கிறாள்
அதன் ஓரங்களைச் சுற்றி மேக மூட்டம்
பாதி திறந்த கதவினாடாக கண்டேன்
அவள் கதவை மூடுகிறாள்
உள்ளே என்ன நடக்கலாம்
வெளிச்சம் அணைக்கப்பட்டுவிட்டது
அருகில் ஒரு நெருக்கமான மனிதன்
அமர்ந்து குறிப்பெடுத்துக் கொண்டிருக்கிறான்
அருவருக்கத்தக்க வார்த்தைகளை
சோதித்துக் கொண்டிருக்கின்றனர்
அடுத்து நாம் கூச்சப்படும்படி
எதோ நடந்து கொண்டிருக்கிறது
திடீரென அடுத்து
தன்னை வர்ணிக்கும்படி அவள் கேட்பதாக
எனக்கொரு பொய் தோன்றுகிறது
இப்போது குளியலறையில்
நான் தண்ணீரின் சப்தத்தை விரும்பவில்லை
கடைசியில்,
இருவரும் உறங்கிக் கொணடிருக்கின்றனர்
உள்ளே ரகசியமாக நுழைந்து பார்க்கிறேன்
ஓ.. அது என்னுடைய படுக்கையறைதான்
ஒரு நான் அறையிலிருந்து
வெளியேறிப்போகையில்,
மற்ற நான் உள்ளே நுழைந்திருக்கிறேன்
காலையில் விழித்ததும்,
தூங்கியதாக நினைத்துக் கொண்டேன்
சற்று நேரத்தில்
எனது இரண்டு ”நான்”களையும் கூட்டிக்கொண்டு
புல்வெளிக்கு புறப்பட்டாள்
இரவு முழுதும் வெற்றுத் திரையில்
அவள் வரைந்த ஓவியம் இதுதான்
விசேசம் என்னவெனில்
அடிக்கடி தோன்றி மறையும் வர்ணங்களை
அவள் பயன்படுத்தியிருந்தாள்.

றியாஸ் குரானா

யாருடைய கனவுக்குள் இருக்கும்
மனிதர்களுடனும் வசிக்க,
தூக்கத்தை பயன்படுத்த முடியாது
அதுதான் விழிப்பின் ரகசியம்
இந்தக் கதையில் சில புள்ளிகள் தளர்வாகவே உள்ளன
சில புள்ளிகள் இடம்மாறி மெதுவாக நகர்கின்றன
”இந்தக் கதை” என்பது வாசிக்கும் ஒவ்வொருவருக்கும்
வேறான, அவர்கள் நினைக்கின்ற கதையாகும்
அந்தக் காட்சியை முறையாக வர்ணித்தால்,
சில நேரங்களில் தூக்கமாகவும்
சில நேரங்களில் விழிப்பாகவும்
மாறி மாறி உருப்பெருகுகின்றன
இதைத் தாண்ட என்ன வழி
எதன் வாசலில் காத்திருக்க வேண்டும்
இப்படிச் சொல்லியே
பல ஆண்டுகளாக நான் தனியாகவே
தூங்கவும் விழித்திருக்கவும் செய்கிறேன்
மனம் திகைத்து உறையும் நேரங்களில்
எதிரே வந்து கனவு பிரகாசிக்கிறது
கனவுக்குள்ளிருந்து வெளியேறி வந்தவர்கள்
புன்னகையுடன் நமக்காக காத்திருக்கின்றனர்
இன்று காலையும் கனவுப் பெட்டியிலிருந்து
வெளியே வந்தேன்
உங்கள் குரல் கேட்டது.
அவரின் கனவுக்குள்ளிருக்கும் சிலருடன்
சண்டையிட வேண்டியிருக்கிறது
அந்த மனிதன் கனவுக்காக
எனது தூக்கத்தைத்தான் திருக்கொள்கிறான்
கனவு கறுப்புப் பெட்டி என்றான்
ஆதாரங்களை அதிலிருந்து
கண்டுபிடித்துவிட முடியுமென்றான்
என்னைப் பற்றி எல்லாம் தெரிந்தவன்போல்
கேலியாகச் சிரித்துவிட்டு
இந்த வரிகளில் நடந்து கடந்து போகிறான்
தயவு செய்து கொஞ்சம் அவனைப் பிடித்துத்தாருங்கள்
ஒருவர்மாறி ஒருவர் படிப்பதே
அவனைப் பிடிக்க கூடிய தந்திரமாகும்