ஜான் மெக்கிரகர் (தமிழாக்கம்- விஷால் ராஜா)

ஜன்னல் பக்கம் நின்று அவள் கூறினாள், அம்மரங்கள் மீண்டும் அந்த அழகிய நிறத்திற்கு திரும்புகின்றன. அப்படியா என்று கேட்டேன். நான் வீட்டின் பின்புறம் இருந்தேன், சமையலறையில். பாத்திரங்கள் விளக்கிக் கொண்டு. தண்ணீர் போதிய வெப்பத்துடன் இல்லை. அவள் கூறினாள், அதை நீ என்ன நிறத்தில் அழைப்பாய் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. அவள் பேசிக் கொண்டிருந்தது சந்திப்பைத் தாண்டி சாலையின் மறுபுறத்தில் இருந்த மரங்கள் பற்றி. அது ஒரு ஆச்சர்யம், போக்குவரத்துக்கு மத்தியில் அவை தாம் இருக்கிற இடத்தில் அவ்வளவு நன்றாக வளர்வது. அவை என்ன மரங்கள் என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. ஒருவேளை ஏதோ வகை மாப்பில் அல்லது சிகமோர். ஒவ்வொரு வருடமும் இது நடக்கிறது அவளும் எப்போதும் எதிர்பாராது வியப்ப்புற்றவளாய்த் தெரிகிறாள். இந்த வருடங்கள் குறுகிக் கொண்டிருக்கின்றன, ஒவ்வொரு ஆண்டும். அவள் கூறினாள், நான் அவற்றை நாள் முழுக்க பார்த்துக் கொண்டிருக்க முடியும், நிஜமாகவே என்னால் முடியும். நான் தண்ணீரில் என் கையை ஓய்வாக பரப்பியபடி கவனித்தேன் அவள் அங்கே நின்றுக் கொண்டிருப்பதை. அவளது மூச்சை. அவள் எதுவும் சொல்லவில்லை. அவள் அங்கு நின்றுக் கொண்டேயிருந்தாள். நான் கழுவற்தொட்டியை காலியாக்கிவிட்டு மீண்டும் அதை சுடு தண்ணீரால் நிரப்பினேன். அறைக் குளிர்ந்திருக்க, நீரிலிருந்து ஆவி பெருகி பாத்திரங்களிலிருந்து வெளியேறுகிறது. நான் அதை என் முகத்தில் உணர முடிகிறது. அவள் கூறினாள், அவை வெறும் சிவப்பு அல்ல, அது அல்ல இது, இப்போது அதுவாகிவிட்டதா. பொரிக்கும் தட்டை கழுவிவிட்டு நான் அதைச் சுற்றி என் விரல்களை ஓட்டினேன், பிசுக்கை சோதிக்க. ஏற்கனவே என் விரல்மூட்டுகள் பழையபடி வலிக்க ஆரம்பித்திருந்தன. அவன் கூறினாள், ஒரு வெயில் தினத்தில் நீ கண்களை மூடுகிறபொழுது, அது கொஞ்சம் போல் அந்த நிறம்தான். அவளது குரல் மிகவும் சன்னமாக இருந்தது. நான் அசைவற்று நின்று கவனித்தேன். அவள் கூறினாள், அதை விவரிப்பது கடினம். ஒரு லாரி கடந்து சென்றதில் மொத்த வீடும் அதிர ஜன்னலைவிட்டு அவள் விலகி நிற்பது கேட்டது, அவள் எப்போதும் செய்வது போல். எதற்கு அவள் இவ்வளவு வியப்படைகிறாள் என நான் வினவினேன். நான் அவளிடம் இது இலையுதிர் காலம் என்றேன், இதுதான் நடக்கும் : பகல்கள் சுருங்குகின்றன, பச்சையம் உடைகிறது, இலைகள் வேறு நிறத்திற்கு மாறுகின்றன. நான் அவளிடம் சொன்னேன் ஒவ்வொரு வருடமும் இதை அவள் கடப்பதாக. அவள் கூறினாள், இது அழகாக இருக்கிறது, அவை அழகாக இருக்கின்றன, அவ்வளவுதான், உனக்கு இது தேவையில்லை. நான் பாத்திரங்களை தேய்த்து முடித்துவிட்டு நீரை வெளியேற்றி தொட்டியை கழுவினேன். அவள் அணிகிற ஒரு அசல் சிவப்புப் பாவாடை இருந்தது எங்கள் இளமைக்காலத்தில். அவள் தன் கூந்தலின் நிறத்தை அதற்கு பொருத்தமாக ஒருமுறை மாற்ற, ஊரில் இருந்த சிலர் அதை வர்ணித்தே ஆக வேண்டிய கட்டாயத்திற்கு ஆளானார்கள். அப்போது ஜ்வாலை- சிவப்பு என்று அவள் அதை அழைத்தாள். ஒருவேளை அவள் விவரிக்க நினைத்த இலைகளும் அது போலவே இருக்கலாம். நான் என் கைகளை துடைத்துக்கொண்டு முன்னறைக்குச் சென்று அவள் அருகில் நின்றேன். அவள் கையை தேடித் தடவி பற்றிக் கொண்டேன். நான் சொன்னேன், இருக்கட்டும், மீண்டும் எனக்குச் சொல்.

oOo

(This is an unauthorised translation of the short story, “That Colour” by Jon McGregor included in the collection, “This Isn’t the Sort of Thing That Happens to Someone Like You“. This Tamil translation is intended for educational, non-commercial display at this particular webpage only).