வருணன்

தசைகளின் இறுக்கம் தளர்த்தி
தலைமயிர் பறித்து தாடைதனில்
பதியனிட்டு விளையாடுகிறாள்,
காலக் குழந்தை.
வளைகாப்பால் பூரித்த
நாளைய தாயைப் போல
தொந்தி சரியவிட்டு
நடையின் வேகம் திருடி
பரிகசித்து வம்பிற்கு இழுக்கிறாள்-
நீயதனை தள்ளாமையென்கிறாய்!

என் உயிர்ச் சோற்றின் சில பருக்கைகள்
கவர்ந்து எங்கோ ஒரு கருவறையிருட்டில்
மிதக்கும் சிசுவின்
ஆன்ம பொம்மை செய்கிறாள்,
காலக் குழந்தை.
எது கொடுக்கப்பட்டதோ
அது இங்கிருந்தே எடுக்கப்பட்டது.